“Hun ogen, net als de mijne, waren allemaal gericht op de jonge man in het midden: de dirigent. De zwarte krullen, mee schuddend met de geluidstrillingen die van beide kanten op hem afkwamen; het ademen op de dynamiek van de muziek. Maar vooral de handen lieten mij niet los. Met in de rechterhand het stokje golfden de armen, zwaaiden zij, wezen zij. De vingers, sereen en krachtig, maakten minieme verschillen in het verloop van het stuk. Het fascineerde mij mateloos, de mimiek van dat bewegende lichaam met de handen als sleutel tot muzikale communicatie. Ik werd bijna verliefd.”

Lees de hele blog van PhD studente Jip Lensink over de rol van muziek en handen via deze link.

Foto: www.depositphotos.com